توئیپلماسی امارات‌متحده‌عربی درباره عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار گروه روابط بین‌الملل، دانشکده علوم سیاسی، دانشگاه امام صادق (ع)، تهران، ایران

2 دانشجوی کارشناسی ارشد علوم سیاسی، گروه علوم سیاسی و روابط بین‌الملل، دانشکده علوم سیاسی، دانشگاه امام صادق (ع) تهران، ایران

3 دانشجوی دکترای فرهنگ و ارتباطات، گروه فرهنگ و ارتباطات، دانشکده فرهنگ و ارتباطات، دانشگاه امام صادق (ع)، تهران، ایران

4 دانشجوی دکترای فرهنگ و ارتباطات، گروه فرهنگ و ارتباطات، دانشکده فرهنگ و ارتباطات، دانشگاه امام صادق (ع)، تهران، ایران.

10.22034/imrl.2022.350639.1129

چکیده

با گسترش فناوری‌های ارتباطی، استفاده از شبکه‌های اجتماعی از جمله توئیتر در راستای اهداف دیپلماسی دچار تحول و دگرگونی شده است. همین امر، باعث شکل‌گیری اقسام جدیدی از دیپلماسی گردیده است. «توئیپلماسی» یا دیپلماسی توئیتری، یکی از این اقسام جدید است. پژوهش حاضر به بررسی توئیپلماسی امارات‌متحده‌عربی در مورد عادی‌سازی روابط با رژیم اسرائیل می‌پردازد. بازه زمانی مورد بررسی، 13 آگوست تا 20 سپتامبر سال 2020 میلادی، همزمان با اعلام رسمی انعقاد پیمان سازش میان امارات و رژیم اسرائیل موسوم به توافق «ابراهیم» یا «آبراهام» است. داده‌های مورد نیاز از پلتفرم (سکوی) توئیتر جمع‌آوری شده و با روش تحلیل مضمون، تحلیل شده‌اند. نتایج حاصل از این تحلیل نشان می‌دهد که توئیپلماسی امارات اساساً بر 4 محور اصلی استوار بوده است که از جمله آنها می‌توان به تلاش امارات برای معرفی خود به‌عنوان اصلی‌ترین کشور حامی صلح و ثبات در منطقه و همچنین بازنمایی پیمان آبراهام به‌عنوان تلاش امارات برای حمایت‌ از مردم فلسطین اشاره کرد. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که دستگاه دیپلماسی امارات متحده عربی با ترفند فریب افکار عمومی در توئیتر سعی دارد تا اقدامات خود در‌خصوص مسئله فلسطین را مشروع جلوه دهد. موضوعی که باعث می‌شود عرصه برای اقدامات جاه‌طلبانه رژیم صهیونیستی در منطقه هموار گردد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

United Arab Emirates' Twiplomacy about the Normalization of Relations with the Zionist Regime

نویسندگان [English]

  • Abouzar Gohari Moghadam 1
  • Seyed Erfan Afzali 2
  • Reza Jahanbazi 3
  • AmirReza Tamaddon 4
1 Associate Professor, Department of International Relations, Faculty of Political Sciences, Imam Sadiq University (AS).
2 Master's student in Political Science, Department of Political Science and International Relations, Faculty of Political Science, Imam Sadiq University
3 Ph.D. student of Culture and Communication, Department of Culture and Communication, Faculty of Culture and Communication, Imam Sadegh University (AS).
4 Doctoral student of Culture and Communication, Department of Culture and Communication, Faculty of Culture and Communication, Imam Sadiq University (AS).
چکیده [English]

With the expansion of communication technologies, the use of social networks, including Twitter, in line with the goals of diplomacy has been transformed. This has caused the formation of new types of diplomacy. "Twiplomacy" or Twitter diplomacy is one of these new types. The current study examines the United Arab Emirates' twiplomacy regarding the normalization of relations with the Israeli regime. The period under review is from August 13, 2020 to September 20, 2020, at the same time as the official announcement of the conciliation agreement between the UAE and the Israeli regime, known as the "Abraham" or "Ebrahim" agreement. The required data were collected from the Twitter platform and analyzed by thematic analysis method. The results of this analysis show that the UAE's bilateral diplomacy was basically based on 4 main axes, including the UAE's effort to introduce itself as the main supporter of peace and stability in the region, as well as the representation of the Abraham Pact as the UAE's effort to support the people of Palestine. The results of the research show that the United Arab Emirates diplomatic system is trying to legitimize its actions regarding the Palestinian issue by deceiving public opinion on Twitter. An issue that paves the way for the Zionist regime's ambitious actions in the region.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Twiplomacy
  • United Arab Emirates
  • Normalization of Relations
  • Zionist Regime
  • Abraham Pact

مراجع

استراوس، آنسلم و کوربین، جولیت (1385)، اصول روش تحقیق کیفی: نظریه مبنایی رویه‌ها و شیوه‌ها، ترجمه بیوک محمدی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
بابایی، محمد، میریوسفی، میرعلی (1400)، «تأثیر پیمان صلح آبراهام (ابراهیم) بر مجموعه امنیتی منطقه‌ای خاورمیانه»، فصلنامه علمی مطالعات فرهنگ دیپلماسی، سال اول، شماره 1، صص 70-92.
برزویی، محمدرضا، جهانبازی، رضا و تمدن، امیررضا (1401)، «توئیپلماسی تطبیقی جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا؛ مطالعه موردی شهادت سردار قاسم سلیمانی»، فصلنامه علمی مطالعات میان‌رشته‌ای ارتباطات و رسانه، دوره پنجم، شماره 2، صص 5-42.
زورق، محمدحسین‌ (١٣٨٦‌)، ارتباطات و آگاهی، تهران: دانشگاه صداوسـیما.
ستاری، سجاد (1394)، «تولد زیست فرهنگ در جهان در حال شدن به سوی چرخش روانی و بنای جامعه‌شناسی سیاسی روانکاوانه»، فصلنامه سیاست، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دوره 45، شماره 3، صص 679-697.
سلیمی، حسین. و وهاب‌پور، پیمان (1397)، «توئیپلماسی؛ بازنمایی سیاست خارجی ایران در توئیتر»، فصلنامه مطالعات رسانه‌های نوین، سال چهارم، شماره 14، صص 67-107.
سی پلینو، جک؛ آلتون، روی (1375)، فرهنگ روابط بین‌الملل، ترجمه حسن پستا، تهران، انتشارات فرهنگ معاصر
ملکی، محمدرضا، محمدزاده ابراهیمی، فرزاد (1399)، «چشم‌انداز صلح خاورمیانه در سایه عادی‌سازی روابط اسرائیل و جهان عرب»، فصلنامه مطالعات بین‌المللی، سال 17، شماره 3، صص 45-64 .
موحدمجد، مجید، نیک‌نجات، زینب، عباسی شوازی، محمدتقی (1394)، «بازنمایی مناسک محرم در رسانه‌های غرب؛ تحلیل نشانه‌شناختی عکس‌های پایگاه عکاسی توتالی کول پیکس با موضوع محرم و عاشورا»، فصلنامه تحقیقات فرهنگی ایران، دوره هشتم، شماره 3، صص 31-59.
ولف، چارلز، روزن، برایان (1384)، «دیپلماسی عمومی: بوسه‌ی مرگ»، ترجمه: علی گل‌محمدی، ماهنامه اندیشه و تاریخ سیاسی معاصر ایران، سال چهارم، شماره 31، صص 93-103.
Attride-Stirling, Jennifer, (2001), «Thematic networks: an analytic tool for qualitative research», SAGE Publications (London, Thousand Oaks, CA and New Delhi), vol. 1(3), pp 385-405.
Braun, Virginia, Clarke, Victoria (2006), «Using thematic analysis in psychology», Qualitative Research in Psychology, 3, pp 77-101.
De Waal, M; de Lange, M. and Bouw, M. (2017), «The Hackable City: Citymaking in a Platform Society», Archit. Design, 87, pp 50-57.
Dumčiuvienė, Aušra (2016), «Twiplomacy: the meaning of social media to public diplomacy and foreign policy of Lithuania», Lithuanian Foreign Policy Review, vol. 35, pp 92-118.
Fuchs, Christian (2018), «Digital demagogue: Authoritarian Capitalism in the Age of Trump and Twitter», London: Pluto Press.
Gurskas, Marius (2016), «Twiplomacy – new form of contemporary public diplomacy?», Almanach of Policy Studies, vol. 19, pp 161-180.
Hindell, K (1995), «The Influence of the Media on Foreign Policy», International Relations, vol 12, pp 73-83.
Morgenthau, H. J., and Thompson, K. W. (2005), Politics Among Nations, Published by McGraw-Hill Educatio.
Parmelee, John H., Bichard, Shannon L. (2013), Politics and the Twitter Revolution: How Tweets Influence the Relationship between Political Leaders and the Public, Minneapolis, MN: Lexington Books.
Sandre, Andrea (2012), «Twiplomacy Is Bringing Diplomacy Back to Relevancy», https: //diplomacy.edu/blog/twiplomacy-bringing-diplomacy-back-relevancy.
Small, T. A. (2011), «What the hashtag? A content analysis of Canadian politics on Twitter», Information, Communication and Society, vol 14(6), pp 872–895.
Summa, Giancarlo (2020), «We the People’ in the Twitter Age: Digital Diplomacy and the Social Legitimacy of the United Nations», Media@LSE London School of Economics and Political Science.
Torrealba, Alfredo. A. (2015), «Twiplomacy: Impact of Twitter Social Network on Diplomacy», International Political Science. Conflict Studies. Greater Middle East. Vol 15, No 3, pp 152-166.
Van Dijck, José; Thomas, Poell. and Martjin de Waal (2018), The Platform Society: Public Values in a Connective World, London: Oxford University Press.
Vora, Karan (2021), Twiplomacy and Trump: How President Donald Trump conducted Diplomacy on Twitter, Chisinau: lap lambert Academic Publishing.
Watson, A. (1991), Diplomacy: The Dialogue between States, London, New York, NY: Routledge.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار