بازنمایی رسانه‌ای ترکیه از سیاست منطقه ای حزب عدالت و توسعه در پرتو تحولات غرب آسیا

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار روابط بین‌الملل دانشکده روابط بین‌الملل وزارت امور خارجه

2 دانشجوی دکتری روابط بین‌الملل دانشگاه تربیت مدرس

چکیده

مقاله حاضر با هدف بررسی بازنمایی­ رسانه­ های ترکیه از سیاست منطقه‌ای و ناکامی ­های راهبردی نخبگان حزب عدالت و توسعه برای تبدیل کردن ترکیه به هژمون منطقه‌ای در دوره پس از انقلاب‌های عربی (2011م) به نگارش در آمده است. با وقوع تحولات انقلابی در منطقه، رهبران ترکیه با نگاهی نوین به دارایی­ های راهبردی و ژئوپلیتیکی خود، در رویکردهای خود که مبتنی بر استراتژی «مشکل صفر با همسایگان» بود، تجدید نظر کردند و در راستای راهبری تحولات و بیشینه‌سازی نفوذ نظم اخوانی در منطقه، گام برداشتند. به گونه‌ای که راهبردهای منطقه ­ای این کشور با ورود به بازی بزرگ غرب آسیا به‌ تدریج امنیتی، مداخله­ گرایانه و ایدئولوژیک شده است. این مقاله با بهره ­گیری از مفروضه ­های نظری «تحلیل تغییر در سیاست خارجی»، به دنبال پاسخگویی به این سؤال است که چه مؤلفه‌هایی موجب تغییر سیاست ­های منطقه ­ای تعامل­گرایانه آنکارا در دوره پس از انقلاب­های عربی شده است و رسانه‌های ترکیه برای مشروع ­سازی سیاست ­های تهاجمی اردوغان چگونه به بازنمایی راهبردهای مداخله­ گرایانه آک پارتی در غرب آسیا­ می‌پردازند؟ همچنین با مطالعه متغیرهای تأثیرگذار در تغییر رویکردهای سیاست خارجی ترکیه و با در نظر گرفتن چشم‌انداز سیاست خارجی ترکیه در دوره پس از همه‌پرسی 2017م، پیشنهادهایی به منظور برنامه‌سازی در شبکه‌های برون‌مرزی صداوسیما ارائه شده است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Turkish Media Representation of AKP's Regional Policy in the Light of West Asia Developments

نویسندگان [English]

  • Seyyed Mohammad Kazem Sajjad Pour 1
  • Vali Gol Mohammadi 2
1 Associate Professor of International Relations, Faculty of International Relations, Foreign Affairs, Tehran, Iran.
2 Candidate of PhD in International Relations, and Visiting Researcher in Bilkent University, Ankara, Turkey.
چکیده [English]

This article aims to study the Turkish media representation of Justice and Development Party (AKP)'s regional policy and its elite frustration in transformation of Turkey into regional hegemony in post-revolutionary era of Arab world in 2011. Outbreak of revolutionary developments in region, the Turkish leaders with a new look into their strategic and geopolitical assets reconsider their approaches based on strategy of zero problem and move toward the leadership of developments and maximizing the influence of Muslim Brotherhood. In a way that Turkey's regional strategies have gradually become securitized, interventionist and ideological through entering the great game in West Asia. Using the theoretical assumptions of "Analysis of Change in Foreign Policy", This paper seeks to answer this question that what factors cause shift of the interaction-intended regional policies of Ankara in the period of post Arab revolutions and how does Turkish media represent the interventionist strategies of AKP in West Asia in order to legitimize them? Regarding the outlook of Turkish foreign policy in the period after referendum in 2017 and also Studying the effective variables in the shift of Turkish foreign policy, some recommendations have been offered in order to program –building in national media particularly in the channels of World Service.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Erdoganism
  • Arab Revolutions
  • Media Representation
  • West Asia
  • Turkish Regional Policy

مراجع

قوام، سید عبدالعلی و گل‌محمدی، ولی (1393)، «مدل تصمیم‌گیری شهودی چندوجهی و تحلیل راهبردهای سیاست خارجی ترکیه در حمایت از جریان‌های تکفیری»، مجله سیاست دفاعی، سال بیست و سوم، شماره 89، زمستان 1393.صص 125-171.
 گل‌محمدی، ولی (1394)، «پویایی‌های امنیتی روابط روسیه و ترکیه (2001-2015)؛ از همکاری تا تعارض»، فصلنامه روابط خارجی، سال ششم، شماره 25، زمستان 1394، صص 85-117.
گل‌محمدی، ولی، سجادپور، سید محمدکاظم و موسوی شفائی، مسعود (1395)، «اردوغانیسم و فهم سیاست غرب آسیا‌یی ترکیه»، فصلنامه مطالعات راهبردی، سال نوزدهم، شماره سوم، شماره 73، پاییز 1395، صص 69-92.
هاشمی، مسعود (1392)، «هویت تاریخی، نوعثمانی‌گرایی و سیاست خارجی ترکیه»، نشریه مطالعات سیاسی جهان اسلام، سال دوم، شماره 7. صص 91-65.
منابع انگلیسی
Akyol, Mustafa (2016), “Erdoganism, from “national will” to “man of the nation”, an abridged dictionary for the post-secular Turkish state”, Foreign policy, June 21.
Altunisik, Meliha and Martin, Lenore G. (2011), “Making Sense of Turkish Foreign Policy in the Middle East under AKP”, Turkish Studies, 12 (December), pp. 569-587.          
Aras, Bülent (2013), "Davutoğlu era in Turkish foreign policy revisited", Journal of Balkan and Near Eastern Studies, Vol: 16, No.4, pp. 404-418.
Ayata, Bilgin (2014), “Turkish Foreign Policy in a Changing Arab World: Rise and Fall of a Regional Actor?”, Journal of European Integration, vol: 37, no. 1.
Barkey, J. Henry (2016), “Erdogan’s Foreign Policy Is in Ruins”, Foreign Policy, February 4, 2016.
Barrett, R. (2014), “Foreign Fighters in Syria”, the Soufan Group Publications, June 2014, pp. 3-33.
Danforth, Nicholas (2014), “Multi-Purpose Empire: Ottoman History in Republican Turkey”, Middle Eastern Studies, 50: 4, pp. 655-678.
Davutoğlu, Ahmet (2013), “The Three Major Earthquakes in the International System and Turkey”, The International Spectator, vol: 48, no. 2 (2013), 5.
Hintz, Lisel (2015), “Take it Outside! National Identity Contestation in the Foreign Policy”, European Journal of International Relations, pp. 1–27.
Kaya, Ayhan (2015), “Islamisation of Turkey under the AKP Rule: Empowering Family, Faith and Charity”, South European Society and Politics, 20: 1, pp. 47-69.
Kirdiş, Esen (2015), “The Role of Foreign Policy in Constructing the Party Identity of the Turkish Justice and Development Party (AKP)”, Turkish Studies, 16: 2, pp.178-194.
Murinson, Alexander (2012), “Turkish Foreign Policy in the Twenty-First Century”, Mideast Security and Policy Studies, No. 97, pp.78-95.
Murinson, Alexander (2006), “The Strategic Depth Doctrine of Turkish Foreign policy”, Middle Eastern Studies, Vol: 42, No: 6 November, pp147-179.
Onis, Ziya (2014), “Turkey and the Arab Revolutions: Boundaries of Regional Power Influence in a Turbulent Middle East”, Mediterranean Politics, N.14: 2, pp.47-65.
Rose, Gideon (1998), “Neoclasscal Realism and Theories of Foreign Policy”, World Politics, Vol: 51, No. 1, pp. 144–72.
Schweller, Randall L. (2009), Unanswered Threats: Political Constraints on the Balance of Power, Princeton: University Press.
Schweller, Randall L. (2004), “Unanswered Threats: A Neoclassical Theory of Underbalancing”, International Security, Vol: 29, No.2 (autumn 2004), pp.14-38.
Stelgias, Nikolas (2015), “Media manipulation as a Foreign Policy Tool Turkish Media and Competitive Authoritarianism”, international journal of Humanities Social Science and education, Volume 2, issue 1. January 2015, pp. 121-125.
al-Khalidi, Suleiman & Salman, Raheem (2012), “Syrian Rebels Control Border Crossings with Iraq, Turkey”, Reuters, July 19, 2012.
 Taspinar, Omer (2014), “The End of the Turkish Model”, Survival, 56: 2, pp. 49-64
Tugal, C. (2012), “Democratic janissaries? Turkey’s role in the Arab Spring”, New Left Review, 76, pp. 5–24.
Yavuz, M. Hakan and Özcan, Nihat Ali (2015), “Turkish Democracy and the Kurdish Question”, Middle East Policy Council, no4, pp. 73-87.
منابع ترکی استامبولی
T24 (28 December 2016), "Suriye rejimi, Doğu Halep'i ikiye böldü", available at: t24.com.tr/haber/suriye-rejimi-dogu-halepi-ikiye-boldu, 373489.
Hurriyet (December 17, 2012), “Erdog˘an: Kopenhag Kriterleri Ankara kriterleri olacak”.
T24 (June 12, 2011), “Erdog˘an’ın 3. balkon konus¸masının tam metni: 74 milyonun hukumeti olacagız”.
Davutoğlu, Ahmet (2001), “Stratejik Derinlik: Türkiye’nin Uluslararası Konumu”, İstanbul, Küre Yayınları.
Davutoğlu, Ahmet (2012), “Türkiye Merkez Ülke Olmalı” (Turkey Should be a Pivotal/Central Country (. Radikal, September, 26.
sputnik Turkey (April 17.2017), Yiğit Bulut: “Rusya ile işbirliği yapmamız lazım”.

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار